در سال 1304 هـ. ق، در شهر کربلای معلا متولد شدند و در 28 شعبان 1380 هـ. ق، در همان شهر وفات کردند. در کودکی پدر بزرگوارشان مرحوم میرزا حبیب اللّه شیرازی دار فانی را وداع گفت. از این رو تحت سرپرستی مادر و برادر بزرگشان سید عبداللّه قرار گرفتند. نخستین مرحله تحصیلات خود را در شهر کربلا با آموختن نحو وصرف و حساب و ... آغاز کردند.
سپس به سامرا رفتند و مدتی طولانی در آنجا به فراگیری علوم اسلامی و تدریس آنها پرداختند. پس از آن به کاظمین رفتند و در آنجا نیز مدتی به بحث و درس مشغول شدند.
دوباره به کربلا بازگشتند و مدت کوتاهی در آنجا ماندند. از آنجا به نجف اشرف هجرت کردند و نزدیک بیست سال در آنجا اقامت گزیدند. پس از آن به کربلا بازگشتند و تا آخر عمر در آنجا ماندند.
:: استادان
ایشان نزد علما و مراجع بزرگواری همچون: شیخ محمد تقی شیرازی، میرزا علی آقا شیرازی، آقا رضا همدانی صاحب «مصباح الفقیه»، سیدمحمد کاظم طباطبایی یزدی صاحب «عروة الوثقی»، شیخ محمد حسین نائینی و ... درس خواندند.
همچنین ایشان در بحثهای علمی ای که درمحضر مرجع بزرگوار حاج آقا حسین قمی تشکیل می شد، به همراه عده ای از علماء بزرگِ آن زمان، شرکت می کردند؛ ازجمله: سید محمد هادی میلانی، حاج شیخ محمدرضا اصفهانی، سید زین العابدین کاشانی، شیخ یوسف خراسانی و... .
ایشان پس از وفات مرحوم حاج آقا حسین قمی، خود مستقلاً تدریس درس خارج را آغاز کردند.
:: مرجعیت
در سال 1366 هـ . ق، پس از وفات آیت اللّه العظمی حاج آقا حسین قمی قدس سره، مرجعیت به ایشان منتقل شد و پس از اندک زمانی مرجعیتشان رو به گسترش نهاد و از آیت الله العظمی سید میرزا مهدی حسینی شیرازی به عنوان مرجع عام پس از آیت اللّه العظمی سیدحسین بروجردی، یاد می شد. امّا تقدیر این گونه رقم خورد که در 28 شعبان سال 1380 هـ ق، (و حدود یک ماه و نیم قبل از وفات آیت اللّه العظمی بروجردی) دار فانی را وداع گفتند.
:: جهاد
آن مرجع بزرگ در نهضت های اجتماعی و سیاسی زیر فعالانه شرکت داشتند:
انقلاب معروف 1920 در عراق؛ نهضت آیت اللّه قمی رحمه الله که برای بازگرداندن امور دینی به جای قانونی اش، (به ایران) مسافرت کرد؛ صدور فتوا بر ضد کمونیست ها، که در آن سال ها می خواستند شعله جنگ را در عراق بیفروزند؛ روشن نمودن اولین شعله های مبارزه، با برگزاری جشن جهانی سالانه به مناسبت میلاد امیرالمؤمنین علی علیه السلام در کربلا، که پس از آن شهرهای نجف، حله، بغداد، سامرا و سایر شهرها در این کار از ایشان پیروی کردند.
:: شاگردان
از شاگردان آن مرجع عالی قدر شیعه می توان ازشیخ محمد کرباسی، شیخ عبدالرحیم قمی و سید مرتضی طباطبایی و غیر ایشان را نام برد.
:: تألیفات
* شرحی ناتمام بر عروة الوثقی
* رساله هایی در مباحث اصول
* رساله ای در تجوید
* رساله ای در فقه الامام الرضا علیه السلام
* کشکول، در علوم مختلف
* الدعوات المجربات
* هدایة المستعین، در اقسام نمازهای مستحب
* رساله ای در جفر
* اجوبة المسائل الاستدلالیه
و آثار چاپ شده وی عبارتند از:
* ذخیرة العباد
* ذخیرة الصلحاء
* الوجیزة
* تعلیقه ای بر عروة الوثقی
* تعلیقه ای بر وسیلة النجاة، تالیف آیت اللّه سید ابوالحسن اصفهانی
* بدایة الاحکام
:: همسر و فرزندان
همسر آیت الله العظمی سید میرزا مهدی حسینی شیرازی، فرزند سید عبدالصاحب، و نواده مجدد کبیر میرزای شیرازی بزرگ بود که در سن 73 سالگی و در سال 1396 هـ .ق چشم از جهان فروبست. فرزندان ایشان شش پسر به نام های محمد، علی، حسن، حسین، صادق، مجتبی و هفت دختر بودند که از پسران علی و حسین و یکی از دختران در سنین کودکی فوت کردند.