گروه اجتماعی: یک فوق تخصص غدد و بیماری‌های متابولیک گفت: بلوغ زودرس روند رشد را متوقف کرده و موجب می‌شود تا قد نهایی افراد کوتاه شود.
به گزارش بولتن نیوز، دکتر محمود قاسمی با بیان اینکه سرعت رشد در افراد مختلف متفاوت است، اظهار کرد: در سال اول نوزادی که رشد مغز شروع می‌شود، حساسیت بیشتری بر موضوع رشد وجود دارد.
وی تصریح کرد: طی یک سال اول عمر، معمولا بطور مرتب قد، وزن و دور سر نوزاد اندازه‌گیری می‌شود و پس از آن نیز این روند با حساسیت کمتری تا سه سالگی، ادامه خواهد یافت. در صورت بروز هرگونه اختلال در وزن، قد و اندازه دور سر کودک باید هر چه سریع‌تر علت‌یابی صورت گرفته و نسبت به رفع آن اقدام شود.
قاسمی با بیان اینکه نوزاد در سه سال اول زندگی رشد جهشی دارد، اظهار کرد: بطور معمول نوزاد به دنیا آمده 50 سانتی‌متر قد داشته که این میزان در سن یک سالگی به 75 سانتی‌متر افزایش یافته و در دو سالگی نیز 87 سانتی‌متر می‌شود. تا سن چهار سالگی در هر سال هشت سانتی‌متر به قد کودک اضافه شده و پس از آن نیز تا سن بلوغ هر سال شش سانتی‌متر کودک افزایش قد خواهد داشت.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه افزایش قد کمتر از چهار سانتی‌متر پس از سن چهار سالگی و تا قبل از رسیدن به سن بلوغ را زنگ خطری برای کوتاه شدن قد کودک دانست و اظهار کرد: باید در این دوران به سرعت علت این کاهش رشد شناسایی شده و رفع شود.
وی کمبود ترشح هورمون رشد و مشکلات روده‌ای در زمینه جذب مناسب مواد غذایی را از جمله موانع رشد کودکان در این سنین عنوان کرد و با بیان اینکه کودک با رسیدن به سن بلوغ جهش رشدی دیگری را تجربه می‌کند، گفت: کودک با رسیدن به سن بلوغ به میزان 25 سانتی‌متر افزایش قد خواهد داشت.
این فوق تخصص غدد و بیماری‌های متابولیک هشدار داد: بلوغ زودرس کودکان می‌تواند رشد آنها را متوقف کرده و در نهایت موجب کوتاه قدی آنها شود.
وی ژنتیک را عامل اصلی در تعیین قد افراد دانست و اظهار کرد: علاوه بر این، فاکتورهای محیطی از جمله تغذیه نیز می‌تواند تا حدی در بلندی یا کوتاهی قد نقش داشته باشد.
قاسمی تصریح کرد: چنانچه پدر و مادری قد کوتاه هستند، فرزند آنها نیز کوتاه قد خواهد بود و تغذیه مناسب تنها تا حدی می‌تواند قد کودک را بهبود بخشد.
گل اسطوخودوس و روغن گرفته شده از آن تاریخچه‌ای طولانی در فهرست داروهای گیاهی دارد.
به گزارش بولتن نیوز، اولین گزارش‌ها از مصرف گیاه اسطوخودوس به دوران باستان برمی‌گردد که روغن گرفته شده از آن برای مومیایی کردن کاربرد داشته است. بعدها از این گیاه به عنوان افزودنی در شوینده‌ها استفاده شد زیرا باور بر این بود که اسطوخودوس به پاک شدن ذهن و بدن کمک می‌کند. از دوران باستان گیاه اسطوخودوس برای بسیاری از بیماری‌های مختلف همچون مشکلات روانی، اضطراب، بی‌خوابی، افسردگی، سردرد، ریزش مو، حالت تهوع، آکنه، دندان درد، خارش پوست و سرطان کاربرد داشته است.
گیاه اسطوخودوس معمولا در رایحه درمانی نیز کاربرد دارد زیرا باورها بر آن است که بوی این گیاه به ایجاد حس آرامش در فرد می‌انجامد. همچنین گفته می‌شود این گیاه در کاهش استرس، اضطراب و حتی دردهای خفیف موثر است. این شکل از عطر درمانی در کمک به مبتلایان به سرطان نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. طبق اعلام موسسه ملی سرطان در آمریکا شیوه عطردرمانی به کنترل عوارض جانبی ناشی از روش‌های درمانی سرطان کمک می‌کند به این ترتیب که گیرنده‌های مولکول‌های بو، پیام‌هایی را می‌فرستند که می‌تواند بر وضعیت مغز تاثیر بگذارد. در حالی که افراد بسیاری به قدرت رایحه درمانی باور دارند اما هنوز شواهد علمی کافی برای حمایت از این ادعا وجود ندارد. همچنین گیاه اسطوخودوس می‌تواند برای افرادی که از مشکلات مرتبط با خواب رنج می‌برند مفید باشد. برخی افراد بالش خود را با گل‌های این گیاه پر می‌کنند تا بتوانند خواب راحتی داشته باشند.
به گزارش ایسنا به نقل ازهلث لاین، امروزه متخصصان رایحه درمانی از گیاه اسطوخودوس برای درمان سردرد و عصبانیت یا بی‌قراری استفاده می‌کنند. همچنین در ماساژ درمانی گاهی اوقات روغن این گیاه روی پوست به کار برده می‌شود که ممکن است تاثیری آرامش بخش داشته باشد.
بولتن نیوز:اشک چشم به هر دلیلی که باشد خواص فیسولوژی زیادی دارد.
سایت اخبارونا،در خبری اعلام کرد؛
محققات ثابت کرده اند که اشک ریختن ،از خشک شدن و تار شدن چشم جلوگیری می کند چون در آن لحظه،مواد میوسین و چربی و لاکتوفیرین و گلوکوز و سدیم و پوتاسیم را ترشح می کند،یعنی این مواد از چشم دفاع می کنند.
یا برخی اوقات به دلیل غیرارادی اشک از چشمان جاری می شود مثل خرد کردن پیاز و این نیز از چشم محافظت می کند.
یا به دلیلی ناراحت کننده اشک چشم جاری می شود و این نیز هورمون پرولاکتین دارد و سطح منگنیزم زیان بخش را کم می کند.
بطور عام اشک ریختن باعث حفاظت بدن در مقابل مواد سمی شده و باعث رفع خستگی حتی بدن نیز می شود.
به گزارش بولتن نیوز، متخصصان می‌گویند چاقی یکی از مشکلات جوامع امروزی است، اما بعضی از افراد هم هستند که از مشکل لاغری مفرط رنج می‌برند. البته همان طور که چاقی باعث بروز مشکلات زیادی می‌شود، لاغری و کمبود وزن نیز خطرناک است زیرا سوء‌تغذیه، ضعف سیستم ایمنی، پوکی استخوان، کاهش سطح انرژی بدن و ضعف و خستگی، کم‌خونی، مشکلات زایمان، اختلالات قاعدگی و... را به دنبال دارد، اما در صورتی که این لاغری، بیش از حد نباشد و فرد را دچار مشکلات ناشی از سوء‌تغذیه نکند، مشکل‌آفرین نیست. از طرفی کم نیستند خانم‌هایی که با اضافه وزن بیگانه‌اند و حتی چند ماه بعد از زایمان به سایز قبل از بارداری می‌رسند. آیا این موضوع علت خاصی دارد؟ اصلا چرا بعضیها استعداد چاقی ندارند؟
به طور کلی برای شناسایی لاغری افراد از شاخص‌های زیادی استفاده می‌شود، اما شاخص BMI یکی از معتبرترین آنهاست. اگرBMI یا همان نمایه توده بدنی که از تقسیم وزن به کیلوگرم بر مجذور قد بر حسب متر به دست می‌آید، زیر 18.5 باشد، فرد دچار کمبود وزن است و باید به این لاغری به عنوان یک بیماری نگاه کند و فکر درمان باشد. حالا سوال اینجاست که چرا بعضی از افراد هر چه می‌خورند چاق نمیشوند؟
ژنتیک ناقلا
دکتر علی‌اکبر رمضانی، متخصص تغذیه در گفت‌وگو با جام‌جم می‌گوید: بسیاری از لاغری‌ها جنبه سرشتی و ژنتیکی دارد و در اصطلاح فرد لاغر، مستعد چاق شدن نیست. درباره این افراد خیلی نمی‌توان کار خاصی انجام داد تا وزن اضافه کنند و فقط به کمک ورزش‌های ویژه‌ای، اندام آنها حالت ماهیچه‌ای و تا حدی عضله‌ای (فیتنس) پیدا می‌کند و از حالت لاغری و استخوانی بودن درمی‌آید در حالی که فقط ماهی نیم کیلو وزن اضافه می‌کنند. البته فراموش نکنید نیم کیلوگرم افزایش وزن طی یک ماه برای یک فرد لاغر بسیار ایده‌آل است. به عبارت دیگر، شاید برای کسی که چاق است، نیم کیلوگرم کاهش وزن کم باشد، اما در مورد لاغرها این موضوع صادق نیست.
استرس لاغری
به گفته دکتر رمضانی، مهم‌ترین عامل لاغری، دریافت نکردن کالری کافی از غذاهای روزانه است، اما عوامل دیگری هم وجود دارد که باعث بروز این مشکل می‌شود. به عنوان مثال استرس و مشکلات روحی نیز می‌تواند باعث کاهش اشتها، کاهش دریافت غذایی و در نتیجه لاغری شود. البته عکس این ماجرا هم صادق است و گاهی افرادی که دچار استرس می‌شوند به پرخوری روی می‌آورند و به مرور زمان چاق‌تر خواهند شد، اما به طور معمول بین فشار عصبی و کاهش اشتها ارتباط معناداری وجود دارد.
بیماری و کاهش وزن
گروهی از بیماریها مثل پرکاری تیروئید میزان سوخت و ساز بدن را افزایش می‌دهد و این موضوع باعث کاهش وزن می‌شود؛ هر چند که با درمان این مشکل، فرد کم‌کم وزن اضافه می‌کند و به وزن طبیعی می‌رسد و حتی گاهی باید مراقب بروز اضافه وزن باشد. همچنین گروهی از انگل‌ها نیز با افزایش متابولیسم بدن باعث لاغری می‌شوند. بنابراین انجام آزمایش‌های پزشکی می‌تواند مشخص کند که لاغری فرد ناشی از بیماری خاصی است یا نه.
درمان لاغری
اولین اقدامی که افراد لاغر و البته کم‌اشتها باید انجام دهند این است که به یک متخصص گوارش مراجعه کنند تا مشخص شود چرا اینقدر بی‌اشتها هستند. در بعضی از مواقع مشکلات گوارشی و اختلال در هضم و جذب غذا فرد را بی‌اشتها می‌کند. اگر علت بی‌اشتهایی فیزیولوژیک نباشد، میتوان با تمهیداتی وزنشان را بالا برد.
به عنوان مثال نوشیدن یک تا سه لیوان آبمیوه در طول روز خیلی به اشتها ربطی ندارد در حالی که نوشیدن هر لیوان آن حدود 130 تا 160 کالری دارد. از طرفی آبمیوه‌ها علاوه بر افزایش اشتها باعث تامین ویتامینهای مورد نیاز ما می‌شود و با بهبود سوخت‌وساز بدن، میزان جذب کالری مورد نیاز بدن را به بیشترین حد ممکن می‌رساند. به همین دلیل نوشیدن یک لیوان آبمیوه طبیعی در وعده صبحانه توصیه می‌شود.
از طرفی انجام تمرین‌های ورزشی باعث افزایش اشتها و ایجاد بافت عضلانی می‌شود و از این طریق وزن چند کیلوگرم بالا میرود. البته در چند هفته اول تغییر وزن ممکن است در حد نیم کیلوگرم باشد، اما فرد باید با حوصله ورزش را ادامه دهد، صبور باشد و با گذشت زمان به وزن ایده‌آل برسد، اما توقع بیجا و انتظارهای غیرواقعی (مثلا هشت کیلو اضافه وزن) برای افراد مبتلا به لاغری مفرط، همیشه در حد آرزو باقی خواهد ماند.
در عین حال برای جبران کمبود وزن باید به طریق صحیح و اصولی وزن اضافه کرد نه از طریق خوردن شکلات و کیک و شیرینی و غذاهای حاوی چربی‌های اشباع بالا و انواع نوشابه چرا که این کار باعث افزایش توده چربی بدن می‌شود نه توده ماهیچه‌ای، اما مصرف غذاهای نشاسته‌ای مثل ماکارونی و سیب زمینی در وعده‌های اصلی در روند افزایش وزن بسیار موثر است.
نه محکم به شیرینی!
به گفته دکتر رمضانی انواع شیرینی، بستنی، کیک و شکلات بویژه بستنی‌های روکش‌دار و شیرینی‌های خامه‌ای و شکلات‌های شیرین در گروه مضرترین خوراکی‌ها قرار می‌گیرند و با این که چاق‌کننده هستند، اما مصرفشان به افراد لاغری که می‌خواهند چند کیلویی وزن اضافه کنند، توصیه نمی‌شود چون این میان‌وعده‌ها حاوی قند زیاد و در نتیجه کالری بالایی هستند و با مصرف مداوم آنها در کوتاه‌ترین زمان ممکن دچار افزایش چربی و قند خون خواهید شد. پس اگر قصد افزایش وزن دارید به جای آنها سراغ میان‌وعده‌های سالم مثل میوه و خرما و مغزدانه‌ها بروید.
